Фондацијата Word
Споделете ја оваа страница



НА

ЗБОРОТ

МАЈ 1910


Авторски права 1910 од HW PERCIVAL

МОМЕНТИ СО ПРИЈАТЕЛИ

Дали е можно да се развие нов вид на зеленчук, овошје или растение, сосема поинаков и различен од било кој друг познат вид? Ако е така, како е направено?

Можно е. Оној кој во таа линија постигна најзабележителен и широко познат успех е Лутер Бурбанк од Санта Роза, во Калифорнија. Г-дин Бурбанк сè уште не има, колку што знаеме, разви комплетно различни и нови видови, но нема што да го спречи тоа да го стори ако продолжи со својата работа. До денес, колку што сме свесни, неговите напори беа насочени кон преминување на одредени сорти на овошје и растенија, произведувајќи не тотално различен вид, но оној што има карактеристики на двете или на едните од двете или повеќе сорти што се користат во развојот на новиот раст. Објавени се многу извештаи за работата на г-дин Бурбанк, иако е веројатно дека тој не кажа сè што знае и сè што прави за да го постигне успехот што е негов. Тој му дал непроценлива услуга на човекот: тој однел досега бескорисни и забележливи израстоци и ги развил во корисни грмушки, здрава храна или убави цвеќиња.

Можно е да се развие било кој зеленчук, растение, овошје или цвет, од кој умот може да замисли. Првото нешто што е потребно за развој на нов вид е: да се зачне. Ако умот не може да замисли нов вид, тој ум не може да се развие, иако тој со набудување и примена може да произведе нови сорти на стари видови. Оној што сака да измисли нов вид, мора добро да размисли за родот на видовите кои би ги имал, а потоа мора да раѓа намерно и самоуверено во врска со тоа. Ако тој има доверба и умешно ќе го искористи умот и нема да дозволи неговата мисла да талка по други типови, ниту да се занесе во празни фактури, туку ќе размисли и ќе роди на видовите што би ги имал, тогаш, со тек на време, ќе замисли мислата што ќе му го покаже типот што го посакал. Ова е првиот доказ за неговиот успех, но не е доволно. Тој мора да продолжи да размислува за мислата што ја смислил и трпеливо да размисли за таа посебна мисла без да скита пред другите. Додека тој продолжува да размислува, мислата ќе стане појасна и средствата со кои може да се донесат новите видови во светот. Во меѓувреме, тој треба да се посвети на работа со оние видови кои се најблиски оној што го има предвид; да се чувствувам во нив; да ги познава различните движења и да биде во сочувство и да импресионира сокот од растението што поминува низ артериите и вените, да ги чувствува неговите лајкови и да ги снабдува, да ги премине растенијата што ги избрал и потоа да ги мисли неговите видови во преминување, за да се почувствува дека се развива од двете сорти што ги избра и да и ’даде физичка форма. Тој не треба, и нема, ако поминал досега, да се обесхрабри ако не ги види одеднаш своите нови видови како производ. Тој треба да се обиде и повторно да се обиде и како што продолжува да се обидува, навреме ќе се радува кога ќе ги види новите видови како што се појавуваат, како што тоа сигурно ќе го стори ако го изврши својот дел.

Оној што ќе донесе нов вид во потреба, знае малку од ботаниката кога тој прв ќе започне, но тој треба да се запознае со сè што може да научи за оваа работа. Сите растечки работи имаат чувство и човекот мора да се чувствува со нив и да ги сака, ако ги знае нивните начини. Ако тој би го имал најдоброто, има во нив, тој мора да го даде најдоброто што им го има. Ова правило е добро во сите кралства.

Другар [HW Percival]