Фондацијата Word
Споделете ја оваа страница



НА

ЗБОРОТ

Вол. 15 Јули 1912 Бр. 4

Авторски права 1912 од HW PERCIVAL

ЖИВИ ЗА ЗАВРШУВАЊЕ

(Продолжува)

ЧОВЕК со силни желби, кој бара моќ да го искористи за она што тој го смислува да биде негов интерес независно од другите, може да стекне моќ и може да го продолжи неговиот живот во светот за време кое, според обичниот човек, се чини дека е засекогаш. Стекнатите сили мора да реагираат на него и да го уништат, затоа што тој со својот ум на ум станал пречка во патот на напредокот на човештвото. Законот предвидува да се отстрани сите пречки за благосостојбата и напредокот на човештвото. Делата на силен и себичен човек може да изгледа дека го кршат законот некое време. Тие едноставно се чини дека го кршат. Додека некој може да се спротивстави на законот, да се меша или да го одложи неговото работење, тој не може да го постави ништо лошо засекогаш. Силата што тој ја извршува спротивно на законот ќе се повлече од него во мерка на неговиот напор. Таквите мажи не се разгледуваат во она што е овде напишано на „ivingивеење засекогаш“. Она што се зборува ќе биде од корист за оние само чиј мотив да живеат засекогаш е, дека тие ќе можат да му служат на човештвото и дека нивното достигнување до состојбата на живеење засекогаш ќе биде за најдоброто од сите суштества.

Оној што ги презеде или ги презема трите чекори кон споменатиот живот, да види дека умира, да се откаже од начинот на умирање и да го посака начинот на живеење и да го започне процесот на живеење, треба да се запознае со одредени предлози што ќе го докаже и демонстрира пред себе, додека тој продолжува во неговиот напредок кон живеење вечно.

Еден закон владее во секој дел од четирите света на манифестираниот универзум.

Четирите света се, физичкиот свет, психичкиот свет, менталниот свет и духовниот свет.

Секој од четирите света е регулиран со свои закони, сите подлежни на еден универзален закон.

Сите работи во секој свет се предмет на промени, бидејќи промената е позната во тој свет.

Надвор од четирите света има примарна коренска супстанција од која сите нешта се манифестираат како извор на семе. Надвор од тоа и ги опфаќа сите неизразени и манифестирани сите е целост.

Во своја примарна состојба, супстанцијата е не манифестирана, во мирување, хомогена, иста во текот на, и е во несвест.

Супстанцијата се пројавува во манифестација со закон.

Манифестацијата започнува во тој дел од супстанцијата која станува активна.

На секоја таква манифестација, супстанцијата се дели на честичките на крајната единица.

Крајната единица не може да се подели ниту уништи.

Кога започнува манифестација, она што беше супстанција престанува да биде исто во текот на и станува двојно во своето дејствување.

Од двојноста што се манифестира во секоја крајна единица доаѓаат сите сили и елементите.

Она што супстанцијата станува манифестација се нарекува материја, која е двојна како духовна материја или дух-материја.

Материјалот е составен од крајните единици во различни комбинации.

Четирите манифестирани светови се составени од крајните единици од кои материја е составена.

Прашањето за секој од четирите манифестирани светови се развива или во согласност со инволуцијата или во согласност со еволуцијата.

Линијата на инволуција во развојот на потеклото на крајните единици е од духовниот свет преку менталниот и психичкиот свет до физичкиот свет.

Последователните фази на развој надолу во линија на инволуција се материја на дух или дух, животна материја, форма, секс или физичка материја.

Линијата на еволуцијата во развојот на крајните единици е од физичкиот свет преку психичкиот и менталниот свет до духовниот свет.

Фазите на развој нагоре по должината на линијата на еволуцијата се сексот, желбата, мислата и индивидуалноста.

Крајните единици што се развиваат на линија за инволвирање се свесни, но неинтелигентни.

Крајните единици што се развиваат на линијата на еволуцијата се свесни и интелигентни.

Крајните единици што се развиваат на линијата на контрола на еволуцијата и предизвикуваат крајните единици на линијата на инволуција да дејствуваат во тој свет во којшто се насочени од интелигентните единици.

Манифестациите во кој било свет се резултат на комбинациите на неинтелигентните крајни единици со, како и како резултат на, насоката што им ја даваат интелигентните единици.

Секоја единица се манифестира во степени на она што се нарекува дух и она што се нарекува материја.

Она што се нарекува дух и што се нарекува материја се спротивни аспекти на двојноста изразена во манифестирачката страна на секоја единица.

Манифестирачката страна на секоја единица се нарекува материја, накратко.

Материјата треба да биде позната како дух од една страна и материја од друга страна.

Неинфектирачката страна на секоја единица е супстанција.

Манифестирачката страна на секоја единица може да биде избалансирана и решена во неизразивната страна на истата единица.

Секоја крајна единица мора да помине низ сите фази на развој на линијата на инволвирање, од духовниот свет до физичкиот свет, пред таа крајна единица да може да го започне својот развој на линијата на еволуцијата.

Секоја крајна единица мора да помине низ сите фази на развој од највисоката, од примарниот дух во духовниот свет до најгустата материја во физичкиот свет и мора да помине низ сите фази на развој од најниската во физичкиот свет до највисоката во духовниот свет.

Секоја неинтелигентна крајна единица е присилена од духовната природа на самиот себе да се однесува како што е насочено од интелигентни крајни единици, сè додека таа крајна единица не стане интелигентна крајна единица.

Неинтелигентните крајни единици стануваат интелигентни крајни единици со нивното здружување со интелигентни крајни единици бидејќи го завршуваат својот развој на линија на инволвирање.

Неинтелигентните крајни единици не се одговорни за резултатите од нивните активности.

Кога крајните единици стануваат интелигентни и ќе започнат со нивниот развој на линијата на еволуцијата, тие стануваат одговорни за своите постапки и за она што тие предизвикуваат да го направат неинтелигентни крајни единици.

Секоја крајна единица мора да помине во развој низ сите фази на постоење како интелигентна крајна единица.

Човекот е крајна единица која е интелигентна и е во фаза на развој.

Човекот има во своето чување и е одговорен за безброј други, но неинтелигентни крајни единици.

Секој сет на крајни единици што интелигентната крајна единица човек ги има во своите приходи припаѓаат на фази на развој низ кои поминал.

Човекот има со себе во организацијата што ги контролира крајните единици на сите рамнини на инволуција и еволуција до фазата на развој во еволуцијата до која стигна.

Со самодостојност на материјата, во непокажената страна на себеси како крајна единица, човекот може да се издигне од манифестираните светови и во она што не се манифестира.

Со моќта во духовната материја, која е манифестирачка страна на него како крајна единица, човекот може да донесе промени во себе со кои престанува да дејствува наизменично како позитивни или негативни, дух или материја.

Наизменичноста помеѓу овие спротивности предизвикува човекот како интелигентна крајна единица да исчезне од една рамнина во еден свет и да помине на друга рамнина или свет и да помине од нив и повторно да се појави.

Во секоја рамнина или свет во кој е крајниот човек, тој се појавува пред себе или е свесен за себе според условите на тој свет или авионот, а не поинаку.

Кога интелигентниот човек од крајната единица ќе остави еден авион или свет, тој престанува да биде свесен за себе според условите на тој авион и свет и станува свесен за себе според условите на авионот и светот во кој поминува.

Неразвиените и неизбалансирани и нецелосни состојби и состојби во манифестираната страна на интелигентната крајна единица човек создаваат желба за развој, рамнотежа, завршување и се причините за континуираната промена.

Секое спротивно од манифестирачката страна на интелигентната крајна единица човек се обидува да се спротивстави или да доминира во спротивното.

Секоја од спротивните страни на манифестирачката страна на себеси како интелигентна крајна единица, исто така, се обидува да се обедини со или да исчезне во другата.

Додека во спротивната страна на интелигентниот човек на крајната единица има промени, тоа ќе има болка, збунетост и конфликт.

Човекот како интелигентна крајна единица ќе продолжи да се појавува и исчезнува и повторно да се појавува во различните светови под услови што ги бараат световите, и мора да ги издржи маките на сензација и промена, и ќе биде свесен за самиот себе бидејќи тој навистина е како интелигентна крајност единица, се додека не ги уапси промените и да го запре конфликтот на спротивните страни во манифестирачката страна на крајната единица која е.

Човекот може да уапси промени и да престане со конфликтот на овие спротивставени размислувајќи и да стане свесен и да се поврзе со еднаквоста или единственоста на неизразената страна на себеси како интелигентна крајна единица.

Умот е фаза во развојот на крајната единица.

Спротивностите на манифестирачката страна на крајната единица можат да бидат избалансирани и обединети.

Кога спротивностите на манифестирачката страна на крајната единица се избалансирани и обединети како едно, спротивностите престануваат да бидат спротивставени и двете стануваат едно, што не е како ниту едно од спротивните.

Тоа со кое спротивностите на манифестирачката страна на крајната единица се обединуваат како едно, е единственоста или источноста, која е неизразливната страна на таа крајна единица.

Она што станаа спротивностите на манифестирачката страна на крајната единица е суштина.

Спротивностите на манифестирачката страна на крајната единица, кои се обединија и повторно станаа едно, имаат реактивна супстанција и се еднаквост на непојаснувачката страна.

Таа интелигентна крајна единица во која двете спротивности на нејзината манифестирачка страна станаа една и која има реактивна супстанција, не е иста како супстанција, иако се идентификува себеси со супстанција.

Она што се идентификуваше со непочитувачката страна на самата или материјата, е мудрост, принцип на мудрост; неинфективната страна останува суштинска.

Принципот на мудрост знае и помага и се идентификува себеси со секоја крајна единица во манифестираните светови и со материјата, коренот на манифестираните светови.

Преку тој дел од себе, што е суштинско значење, принципот на мудрост го знае и делува со секоја крајна единица во секој свет во линијата на инволуција.

Со потенцијалната сличност на принципот на мудрост што е во секоја интелигентна крајна единица, принципот на мудрост ја знае секоја интелигентна крајна единица во секој од манифестираните светови на линијата на еволуцијата.

Принципот на мудроста е присутен со крајните единици во сите светови, но не го манифестира присуството како форма или форма.

Принципот на мудроста го манифестира своето присуство само со чувство или свесност за источност со сите нешта и во сите нешта и со добра волја кон сите нешта.

Волјата е изворот на моќта со која принципот на мудрост го манифестира своето присуство во кој било свет.

Волјата е недостижна и е неквалификувана.

Бидејќи човекот е крајна единица во неговите манифестирачки и неинфестирачки страни, исто така се и четирите света, во нивната манифестирачка и неизразувачка страна.

Интелигентниот човек на крајната единица е претставник на секој свет во неговите манифестирачки и неинфективни страни и на целината.

Истиот закон и закони кои се активни во целиот и во секој свет, се оперативни во човекот и неговата организација.

Бидејќи интелигентниот човек на крајната единица делува со крајните единици што се со него и во неговото чување, тие делуваат и на други крајни единици во секој од световите со кои се поврзани.

Крајните единици во различните светови реагираат како што постапувале од крајните единици во чувањето на човекот и од своја страна реагираат на човекот.

Умот на интелигентниот единечен човек делува сам по себе и на сличен начин делува на умот на Целото и исто така и умот на Целиот реагира на интелигентниот човек на крајната единица.

Овие предлози не можат одеднаш да бидат очигледни на умот. Но, ако некој ќе ги прочита и ќе стане интимен со нив, тие ќе се вкорени во неговиот ум и ќе станат очигледни причината. Тие ќе му помогнат на човекот во неговиот напредок кон живеење вечно за да ги разбере деловите на природата во него и да се објасни пред себе.

Да живееш засекогаш не живее за уживање во задоволствата. Да се ​​живее засекогаш не е за експлоатација на соучениците. Да се ​​живее засекогаш бара поголема храброст отколку да има најхрабриот војник, повеќе ревност отколку што има најжестокиот патриот, разбирање на работите посеопфатно отколку што има најслабиот државник, подлабока loveубов отколку што има најсветената мајка. Оној што живее засекогаш, не може како војник да се бори и да умре. Светот не гледа ниту слушна за борбите што ги прави. Неговиот патриотизам не е ограничен на знаме и племе и земја на која паѓа нејзината сенка. Неговата loveубов не може да се мери со прсти на бебето. Достигнува од која било страна на сегашноста до суштествата што поминале и кои допрва треба да дојдат. Тој мора да заостане додека домаќините на мажи одат и доаѓаат и си одат, подготвени да им дадат помош кога ќе бидат подготвени и ќе ја примат. Оној што живее вечно не може да се откаже од својата доверба. Неговата работа е со и за расите на човештвото. До кога најмладиот брат на неговото големо семејство не може да го заземе своето место, неговата работа ќе заврши, а можеби и не тогаш.

Процесот кон живеење засекогаш, многу веројатно е долг и тежок тек и бара одличност на карактерот и разладност на расудување за патување. Со вистинскиот мотив нема да се плаши од започнување на патувањето. Оној што ќе ја преземе тоа нема да биде запрепастен од никаква пречка, ниту може да се плаши да го зафати. Единствено средство со кое стравот може да влијае и да го надмине е кога тој е извршен и негуван од неговиот погрешен мотив. Стравот не може да најде место за засолнување со вистински мотив.

Време е мажите да бидат свесни дека ги носи поројот на животот, а за малку ќе ги зафати смртта. Време е да изберете да не бидете толку зафатени, туку да го искористите поројот за безбедно да се носите и да живеете вечно.

(Продолжува)