НА
ЗБОРОТ
ОКТОМВРИ 1909
Авторски права 1909 од HW PERCIVAL |
МОМЕНТИ СО ПРИЈАТЕЛИ
Во кои суштински поенти се разликува астралниот свет од духовниот? Овие термини често се користат наизменично во книги и списанија кои се занимаваат со овие теми, и оваа употреба е способна да го збуни умот на читателот.
„Астралниот свет“ и „духовниот свет“ не се синонимни термини. Тие не можат да бидат толку користени од оној кој е запознаен со темата. Астралниот свет во суштина е свет на размислувања. Во него се рефлектираат физичкиот свет и сите работи во физичкото, а во рамките на астралот се рефлектираат и мислите на умствениот свет и, преку менталниот свет, идеите за духовниот свет. Духовниот свет е царството во кое сите нешта се познати како што се, не може да се практикува измама на оние суштества кои живеат свесно во него. Духовниот свет е царството во кое некој кога влегува, не наоѓа забуна, но знае и е познат. Различните карактеристики на двата света се желбата и знаењето. Desелбата е владејачка сила во астралниот свет. Знаењето е принципот на владеење во духовниот свет. Суштеството го населува астралниот свет додека животните живеат во физичкиот свет. Тие се преместени и водени од желба. Други суштества го населуваат духовниот свет и тие се преместени со знаење. Иако некој е збунет и несигурен за нешто, не треба да смета дека е „духовен ум“, иако е веројатно дека може да биде психички. Оној што може да влезе во духовниот свет на знаење, не е во неизвесна состојба за тоа. Тој не сака само да биде, ниту се претпоставува, или верува, или мисли дека знае. Ако тој го познава духовниот свет, тоа е знаење со него, а не нагаѓање. Разликата помеѓу астралниот свет и духовниот свет е разликата што постои помеѓу желбата и знаењето.
Дали секој орган на телото е интелигентен ентитет или автоматски ја врши својата работа?
Ниту еден орган во телото не е интелигентен, иако секој орган е свесен. Секоја органска структура во светот мора да биде свесна доколку има некаква функционална активност. Ако не беше свесен за својата функција, не можеше да го изврши. Но, органот не е интелигентен ако со интелигенција се мисли на ентитет со ум. Со интелигенција подразбираме битие кое може да биде повисоко, но кое не е пониско од состојбата на човекот. Органите на телото не се интелигентни, но делуваат под водечка интелигенција. Секој орган во телото го управува субјект кој е свесен за посебната функција на органот. Со оваа свесна функција органот предизвикува клетките, молекулите и атомите што го составуваат, да придонесат во работата за функцијата на органот. Секој атом што влегува во составот на молекулот го управува свесниот ентитет на молекулот. Секоја молекула која влегува во составот на ќелијата е контролирана од доминантното влијание на клетката. Секоја клетка што ја сочинува структурата на органот е насочена од органски свесен ентитет на органот, а секој орган како компонентен дел од телесната организација се управува со свесен координативен формативен принцип кој ја регулира организацијата на телото како целина. Атомот, молекулот, клетката, органот се свесни во својата посебна сфера на дејствување. Но, ниту едно од овие не може да се рече дека е интелигентно, иако тие ја извршуваат својата работа во различни области на дејствување со механичка точност.
Ако секој орган или дел од физичкото тело е застапен во умот, зошто еден луд човек не ја губи употребата на своето тело кога ќе го изгуби користењето на својот ум?
Умот има седум функции, но телото има поголем број органи. Затоа, не секој орган може да претставува или да биде претставен со одредена функција на умот. Органите на телото може да се поделат на многу класи. Првата поделба може да се направи со разликување на органите кои, како нивна прва должност, имаат грижа и зачувување на телото. Меѓу овие прво доаѓаат органите кои се занимаваат со варење и асимилација. Овие органи, како што се стомакот, црниот дроб, бубрезите и слезината се во абдоминалниот дел на телото. Следни се оние во торакалната празнина, срцето и белите дробови, кои имаат врска со оксигенација и прочистување на крвта. Овие органи делуваат неволно и без контрола на умот. Меѓу органите поврзани со умот првенствено се хипофизата и ананалната жлезда и одредени други внатрешни органи на мозокот. Човек кој изгубил употреба на својот ум, впрочем, ќе се појави на испитување за да влијае на некои од овие органи. Лудилото може да се должи на една или повеќе причини. Понекогаш непосредната причина е само физичка или може да се должи на некоја психички абнормална состојба или лудилото може да се должи на умот што целосно заминал и заминал од некоја личност. Лудило може да биде предизвикано од некоја физичка причина, како што е болест на еден од внатрешните органи на мозокот или од абнормална состојба или губење на тироидната жлезда. Ако некој од органите што се поврзани со умот, или преку кои умот работи физичкото тело, се изгубени или се меша нивното дејство, тогаш умот не може да дејствува директно врз и преку физичкото тело, иако може да биде поврзано со него . Умот е како велосипедист чија машина ги изгуби педалите, и покрај тоа, тој не може да го натера. Или умот може да се спореди со возач врзан со неговиот коњ, но чии раце и нозе се врзани и устата му се плетка, така што тој не може да го насочува животното. Заради одредена someубов или загуба на орган од телото со кој умот работи или го контролира телото, умот може да биде во контакт со телото, но не може да го води.
Другар [HW Percival]